Penzion

Het Adalbert Stifter Museum ligt op ongeveer 2 km van pension DaJa

Adalbert Stifter (23 oktober 1805 Horní Planá [1] – 28 januari 1868 Linz) was een Tsjechisch-Oostenrijkse schrijver, schilder en pedagoog. Hij is een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Biedermeier. Het is vandaag nog steeds relevant vanwege zijn kritiek op de verhoogde betrekkingen tussen naties en de relatie met de natuur van Šumava.

Dankzij zijn voorbeeldige houding in de betrekkingen tussen de Tsjechische en Duitse bevolking van de Tsjechische Kroon, werd de vereniging van Adalbert Stifter naar hem vernoemd, die zich bezighoudt met de steun van de Tsjechisch-Duitse verstandhouding.

Adalbert Stifter werd geboren op 23 oktober 1805 als de oudste zoon van de wever Johann Stifter en zijn vrouw Magdalena in Horní Planá nad Vltavou (Šumava), oorspronkelijk met de naam Albert. Nadat zijn vader in 1817 omkwam bij een ongeval, voedde zijn moeder hem op. Door langs vaderszijde op de boerderij van zijn grootvader te werken, hielp Augustine Stifter de gezinssituatie te verbeteren. De dood van pater Adalbert schokte hem zo dat hij weigerde het als een feit te aanvaarden en twee dagen in hongerstaking ging. In 1818 stuurde zijn grootvader Franz Friepes (van moederskant) hem tegen zijn wil naar een Latijnse school. In 1820 trouwde zijn moeder met de bakker Ferdinand Mayer. In 1825 leed Stifter aan pokken.

Tot 1826 ging Stifter naar de Latijnse Benedictijnse School in Kremsmünster. In deze periode, die hij later als de mooiste periode van zijn leven beschreef, wordt gevoel voor natuur, literatuur en kunst in hem geboren. In de Latijnse school werd hij “Stifter Adalbertus, Bohemus Oberplanensis” genoemd in vertaling: “Adalbert Stifter Čech Hornoplanský”. Hij maakte de school af met uitstekende resultaten. Hij vervolgt zijn rechtenstudie aan de Universiteit van Wenen. Hij is geïnteresseerd in natuurkunde, talen en filosofie. Hij financiert zijn studie als privéleraar (hij heeft een sterk pedagogisch talent, maar vindt nooit een vaste baan als docent). Dankzij dit werk leert hij ook zijn eerste liefde, Fanny Greipel, kennen. Echter, haar ouders beëindigen de relatie vanwege Stifter’s aangeboren lethargie en het onvermogen om een ​​vaste plek te vinden. In 1832 ontmoet hij Amalia Mohauptová, de dochter van een officier uit Kyjov in Moravië. Hij studeert dit jaar ook af in Wenen.

Van 1833 tot 1848 verdiende hij de kost, deels als schilder, deels als schrijver. Zijn eerste korte verhalen werden toen geschreven. Na in 1837 te trouwen met Amalia (die naaister was) bleef het paar lange tijd kinderloos, wat Stifter moeilijk kon verdragen. Ze zorgden allebei voor Amalia’s nichtje Juliana. Hij reisde met zijn familie Stifter naar zijn geboortedorp, ook naar München en Linz. Zijn roman Late Summer (Der Nachsommer) werd gepubliceerd. Vanaf 1841 werkte hij weer als huisonderwijzer. Zo gaf hij van 1843 tot 1846 les aan Richard, de zoon van de Oostenrijkse kanselier van Klemens, Václav Metternich, op het kasteel van Kynžvart.

Het revolutionaire jaar 1848 trof Stifter hard met zijn ideeën. Later is hij echter teleurgesteld, trekt zich terug in afzondering en blijft de rest van zijn leven conservatief. In zijn werk komen natuurlijke motieven terug. In 1850 werd het schoolbestuur een Opper-Oostenrijkse schoolinspecteur met de titel C. En K. En met een jaarlijks inkomen van 1.500 gouden munten.

In 1858 sterft Stifters moeder.

Stifter werkt aan de historische roman Vítek (Witiko), waarvan in de jaren zestig geleidelijk drie delen verschijnen. Tijdens het werk ontwikkelt hij gezondheidsproblemen. Op 26 januari 1868 probeerde hij blijkbaar zelfmoord te plegen vanwege zijn verslechterende gezondheid. Hij ligt in coma tot 28 januari, wanneer hij sterft.